Kleinlab | oorsprong

In maart 2012 opende kindcentrum Kleinlab haar deuren voor de kinderen in Amsterdam Noord en daarbuiten. Kleinlab werd opgericht door Suzanne Huis en Martine Stam, om een visie de wereld in te brengen van waaruit kinderen veilig kunnen opgroeien tot de beste mensen die ze kunnen worden.

Toen de opvang van Suzanne’s kinderen na wanbeleid op last van de GGD de deuren sloot, vroeg ze haar buurvrouw Martine, die een achtergrond had in de kinderopvang, om een kindcentrum te starten waar de visie wél voorop stond en waar de kwaliteit gewaarborgd was. Martine had ervaring als projectmanager en planoloog én een achtergrond in de kinderopvang, en was juist op zoek naar een nieuwe uitdaging toen Suzanne haar benaderde om een nieuwe opvang in Noord te beginnen.

Martine wilde dat graag doen, als Suzanne de pedagogiek op zich zou nemen. Zo ontstond het plan om samen Kleinlab op te richten. Suzanne ontwikkelde de visie en de onderliggende pedagogiek, Martine nam het zakelijke deel op zich. Zo versterkten zij elkaar. Suzanne schreef het pedagogisch plan grotendeels en Martine het ondernemersplan. Martine vond het pand, Suzanne ontwierp het logo en de huisstijl. Samen begeleidden ze de verbouwing en richtten ze het interieur van Kleinlab zo in dat het kinderen aan zou zetten tot verwondering en nieuwsgierigheid, waardoor de ruimte een pedagogische functie kreeg. Daarna nam Martine de HR-kant en de financiën onder haar hoede, terwijl Suzanne de pedagogiek en het beleid schreef en bewaakte.

De visie van Kleinlab was bij de start voornamelijk gebaseerd op het gedachtengoed van Aletha Solter, Emmi Pikler, Arno Stern en Freinet, én op de ideeën van Suzanne zelf, vanuit haar achtergrond als kunstdocent. Zij werkte toentertijd al tien jaar als docent beeldende vorming op een middelbare school in Amsterdam Osdorp. Via de werkgroep Denk Einstein kwam ze in aanraking met themavrij kunstonderwijs, om kinderen de kans te geven hun creatieve brein zo eigen mogelijk te ontwikkelen. In deze werkwijze is het proces leidend en het resultaat ondergeschikt. Ook was ze in die tijd al gefocust op oordeelvrij, respectvol en liefdevol werken, vanuit een krachtig mensbeeld, onder meer om de autonomie van ieder kind te waarborgen; iets wat ze in haar eigen jeugd op school gemist heeft. Elk kind wil horen: ‘Je bent goed zoals je bent, je bent competent en krachtig!’ Op de middelbare school was er slechts één docent die Suzanne voor vol aanzag: haar tekendocent. Suzanne heeft zo veel van haar geleerd en zich zo ondersteund gevoeld, dat ze besloot in haar voetsporen te treden. In dit artikel lees je meer over hun bijzondere band.

Een jaar na de oprichting werd Kleinlab benaderd door kunstpedagogen Sabine Plamper en Titia Sprey van de organisatie Atelier in een Koffer en het boek Begrijpen met je handen. Zij wezen Suzanne en Martine op de paralellen met de Reggio Emilia-pedagogiek. Suzanne en Martine kenden het gedachtegoed van de Reggio Emilia-pedagogiek nog niet, maar omarmden deze direct vanwege de vele raakvlakken met hun eigen visie: themavrij en oordeelvrij werken vanuit het creatieve brein, een competent mensbeeld en de ruimte als pedagoog. Het bleek een zielsverwantschap, en zo werd Kleinlab een op de Reggio Emilia-pedagogiek geïnspireerd kindcentrum.

Kleinlab is ontstaan vanuit drie idealen:

• Een plek creëren waar kinderen hun creatieve brein optimaal kunnen ontwikkelen, omdat ze zonder oordeel worden uitgedaagd om het experiment aan te gaan. Zo zijn deze kinderen straks optimaal uitgerust om de vraagstukken van de 21e eeuw innovatief op te lossen.
• Een plek creëren waar kinderen voor vol worden aangezien: waar hun autonomie gerespecteerd wordt en zij hun unieke zelf mogen zijn, zodat zij de beste versie van zichzelf worden.
• Een veilige leeromgeving voor kinderen creëren, waar liefdevol en respectvol met hen wordt omgegaan zodat ze zich optimaal kunnen ontwikkelen, en waar ouders hun kind met een gerust hart achterlaten.

De behoefte aan een plek als Kleinlab bleek groot. Al ver vóór de verwezenlijking had Kleinlab een wachtlijst van ouders die hun kind zo’n plek gunden. Die wachtlijst is door de jaren heen nooit kleiner geworden en groeit nog steeds.

Kleinlab kwam er niet zomaar; een moeizame zoektocht naar een geschikt pand ging daaraan vooraf. De financiering rondkrijgen was een nog grotere uitdaging: banken waren in 2011 huiverig om kinderopvangorganisaties leningen te verstrekken vanwege misstanden in de branche. Na een pleidooi recht vanuit het hart lukte het toch om een lening te krijgen.

Kleinlab kreeg vorm in het Hamerkwartier, toen nog een industrieterrein vol garages en andere bedrijvigheid. Kleinlab was er een vreemde eend in de bijt, maar het voelde meteen goed. Een zeer ingrijpende verbouwing volgde. Klik hiervoor foto’s van de verbouwing in 2011. Ook daarna vroeg het pand veel aandacht. Toch lukte het Suzanne en Martine om een florerend kindcentrum op te bouwen.

Na zes jaar samenwerking koos Martine ervoor haar carrière in de kinderopvang te beëindigen. In november 2018 nam ze afscheid van Kleinlab. Suzanne zette Kleinlab alleen voort en nam ook de zakelijke leiding van Kleinlab volledig op zich. Ze heeft vanaf 2018 de visie verder verdiept en doorontwikkeld.

Het levend houden van de visie op de werkvloer vraagt een continue inzet, maar iedereen die betrokken is bij Kleinlab ziet er het belang van in. Door de tijd is Kleinlab precies dát geworden wat het moest zijn: een liefdevol, creatief kindcentrum voor de ontwikkeling van de autonome mens. De eerste kinderen die in 2012 op de babygroep startten zitten inmiddels op de middelbare school; een eerste generatie heeft de Kleinlab-tijd al voltooid. We hopen dat er nog vele zullen volgen!

Suzanne is anno 2023 toe aan een nieuwe rol binnen Kleinlab. De dagelijkse leiding laat ze steeds meer over aan het organisatorisch team, zodat ze zelf weer meer tijd heeft om de pedagogiek verder te verdiepen en breder te implementeren. Zo houdt ze de visie levend, nu en in de toekomst.